Wielodyscyplinarne Forum Osteoporotyczne im. prof. dr hab. med. Wandy Horst-Sikorskiej (dawniej Stowarzyszenie Scholaris im. prof. dr hab. med. Wandy Horst-Sikorskiej)

Stowarzyszenie SCHOLARIS wpisane do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej w dniu 20.11.2006r. prowadzonego przez sąd rejonowy dla Miasta Warszawy, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w Warszawie na podstawie statutu a dnia 22.04.2006r. pod numerem KRS 0000265075.

Pod patronatem Stowarzyszenia Scholaris im. Prof. Wandy Horst-Sikorskiej zorganizowano 9 Edycji Konferencji Echa ASBMR. Członkowie Stowarzyszenie Scholaris w 2020 r, podjęli decyzję o zmianę nazwy i przejęcie tradycji Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporotycznego (WFO) które powstało z inicjatywy prof. Romana Lorenca. Spotkania WFO odbywały się coroczne poza 2018r, w którym zawieszono działalność w ramach Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Obecnie Wielodyscyplinarne Forum Osteoporotyczne im. prof. dr hab. med. Wandy Horst-Sikorskiej, którego prezesem została prof. dr hab. med. Ewa Sewerynek będzie kontynuować prawie 30 letnią działalność Stowarzyszenia na arenie polskiej pod patronatem Międzynarodowego Towarzystwa Osteoporozy (IOF). Pierwszym działaniem jest patronat nad IX Edycją Konferencji Echa ASBMR. Na Walnym Zgromadzeniu Stowarzyszenia profesor Roman Lorenc został uhonorowany Tytułem Członka Honorowego.

Na ostatnim Walnym Zgromadzeniu Stowarzyszenia, które odbyło się 23 września 2020 roku do Zarządu zostali wybrani:

  1. Prof. Ewa Sewerynek
  2. Prof. Edward Franek
  3. Prof. Ewa Marcinowska-Suchowierska
  4. Dr Michał Stuss
  5. Dr Marta Michalska-Kasiczak

W skład Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia weszli:

  1. Prof. Piotr Głuszko
  2. Dr Gabriela Meldner
  3. Prof. Ewa Brzeziańska-Lasota

Prof. dr hab. med. Wanda Horst-Sikorska

Wanda Horst-Sikorska urodziła się 7.10.1955 roku w Poznaniu. W 1974 roku zdała maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Po uzyskaniu dyplomu lekarza medycyny w Akademii Medycznej im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu w 1980 roku (magna cum laude diploma), podjęła pracę w Klinice Endokrynologii Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie w uzyskała tytuł doktora (1986 rok), a następnie doktora habilitowanego nauk medycznych (1997 rok).

Po zdaniu egzaminów specjalizacyjnych z zakresu chorób wewnętrznych I i II ° pracowała w Katedrze Endokrynologii, kolejno na stanowiskach asystenta i adiunkta. W tym czasie jej praca naukowa dotyczyła głównie badań nad metabolizmem hormonów tarczycy oraz insuliny.

Wanda Horst-Sikorska w 2001 roku została kierownikiem Zakładu Medycyny Rodzinnej, który w 2006 roku został przekształcony w Katedrę i Zakład Medycyny Rodzinnej. W tym czasie powołana została na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM (2003 rok), a następnie uzyskała tytuł profesora zwyczajnego (2008 rok).
Od 1987 roku rozpoczęła prace związane z badaniami nad patomechanizmem osteoporozy.

W latach 1989-90 odbyła roczny staż naukowy w Instytucie Genetyki Człowieka w Getyndze (Institut fur HumanGenetik Georg-August Uniwesitat Gottingen). W ramach tam prowadzonych prac rozpoczęła badania molekularne dotyczące genu insuliny.

W 1999 została wybrana prodziekanem ds. kształcenia podyplomowego Wydziału Lekarskiego II Akademii Medycznej w Poznaniu, pełniąc tę funkcję przez 2 kolejne kadencje.
W latach 2001-2006 roku pełniła funkcję konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny rodzinnej dla województwa wielkopolskiego i lubuskiego.

Wanda Horst-Sikorska była członkiem wielu Towarzystw i Rad Naukowych m.in. Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej PTMR, Polskiej Fundacji Osteoporozy (PFO), Polskiego Kolegium Osteoporozy, Towarzystwa Internistów Polskich.

Była członkiem Rady Redakcyjnej w następujących czasopismach: Postępy Osteoartrologii, Family Medicine & Primary Care Review, Forum Medycyny Rodzinnej oraz Geriatrii Polskiej.

Wanda Horst-Sikorska wchodziła w skład komitetów naukowych Polskiej Akademii Nauk: Komitetu Biologii Komórki, Komitetu Patologii Komórkowej oraz Komitetu Genetyki Człowieka i Patologii Molekularnej.

Ostatnie zainteresowania naukowe koncentrowały się m.i. na badaniach nad molekularnym podłożem osteoporozy, farmakogenomiki leczenia osteoporozy, podłoża genetycznego choroby wieńcowej oraz analizy mutacji genu p-53 w występowaniu transformacji nowotworowej guzów gruczołów dokrewnych.

Problemy podstawowej opieki zdrowotnej były przedmiotem prac i publikacji dotyczących: kwestii satysfakcji zawodowej lekarzy rodzinnych, problemów diagnostyczno-terapeutycznych w POZ, motywacji wyboru i problemów w realizowaniu pracy jako specjalista medycyny rodzinnej. Prowadziła wraz z zespołem asystentów Katedry i Zakładu Medycyny Rodzinnej badania wśród studentów i pracowników Uniwersytetu Medycznego na temat ich zachowań prozdrowotnych (zagrożenia narkomanią, nikotynizmem i alkoholizmem). Ponadto, prowadziła wspólne badania z pracownikami Katedr Medycyny Rodzinnej w UM w Gdańsku, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu dotyczące oceny efektywności nauczania medycyny rodzinnej wśród studentów wydziałów lekarskich.

Była autorką i współautorką ponad 300 artykułów, obejmujących prace oryginalne, poglądowe oraz doniesienia zjazdowe w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Łączny wskaźnik IF recenzowanych prac wynosi 17.933 punktów, a wskaźnik KBN/MNiI wyniósł 812 punktów.

Napisała 12 rozdziałów w podręcznikach akademickich z zakresu endokrynologii, osteoporozy oraz metabolicznych chorób kości. Jest autorką interaktywnego kursu w ramach programu Leonardo da Vinci dotyczącego chorób endokrynologicznych w praktyce lekarza rodzinnego organizowanego przez Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce.
Była promotorem 15 ukończonych przewodów doktorskich.
Realizowała 13 badawczych projektów finansowanych ze środków uczelnianych oraz 4 projekty KBN.

Prowadziła systematyczne wykłady, seminaria i warsztaty wśród lekarzy POZ i specjalizujących się w medycynie rodzinnej.
Pięciokrotnie uzyskała indywidualną naukowo-dydaktyczną nagrodę Rektora Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.

Otrzymała następujące nagrody: w 1980 roku „Złoty Stetoskop” - I miejsce wśród absolwentów Wydziału Lekarskiego – nagroda Ministra Zdrowia, w 1987 roku Nagroda Towarzystwa Diabetologicznego, 5 indywidualnych Nagród Rektorskich naukowo – dydaktycznych w latach 1997-2005 oraz w 2006 roku Złoty Krzyż Zasługi.

W czasie swojej pracy zawodowej popularyzowała problematykę zaburzeń kostnych, diagnostyki i terapii osób w osteoporozą wśród lekarzy różnych specjalności współtworząc Stowarzyszenia np. Scholaris i działając w Wielodyscyplinarnym Forum Osteopotycznym.